Yalnýzlýk dipsiz bir kuyuydu düþtüðüm Çýrpýndýkça yeni yaralar açýp, acýlarla sarmaya çalýþtýðým Tanrý seni bana gönderene dek.
Gözlerinde engin bir deniz gibi kucak açan yüreðinle Yaralarýma aldýrmadan çiçeklerle uzanan ellerinle Kuytulardan güne çýkardýn biçare yüreðimi
Ellerim kan revan sana deðmesin Yaralarým seni de yakar desem de Korkularým karanlýða sürüklemesin Desem de Tuttun ellerimden..
Ellerin; sýcacýk yüreðin gibi sardý canýmý Umuda küsüp yarýný silmiþken Bu cana can oldun yeniden. Yarýným oldun Umudum oldun Nefesim oldun Canýmýn ta içi oldun
Sabahýna her gün yeniden doðduðum aþk; Ola ki birgün düþersem bu zorlu hayat yolunda Ne olur aþkla tuttuðun ellerimi asla býrakma! ASLA....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin Şatoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.