Bulamadım Anne

Anne!
Çýkmazlardayým, hal ve ahvalim çok yaman.
Hiçbir þey eskisi gibi deðil artýk.
Varlýklar içinde, yokluklarý yaþýyorum.
Komþu komþuluðunu, akraba akrabalýðýný yapmýyor.
Ýçi dolu dostluklar neredeyse kalmamýþ.
Neþe ve üzüntüler paylaþýlmýyor.
Herkes buzdaðýna dönmüþ.
Ýçten selamlaþmalar dahi kalmamýþ.
Çok mutlu olmam gerekirken,
Tam aksine, mutluluðun zerresi yok, sevdalý yufka gönlümde.
Abdestsiz yere basmayan, at sýrtýnda viyana kapýlarýna kadar giden, atalarýmýn
Kemikleri, sýzlýyor þimdi.
Kimse yapýlmasý gerekeni, gerektiði gibi yapmýyor.
Hemen hemen herkes, iþin kolayýna kaçýyor.
Tilkiler daha bir kurnaz olmuþ.
Aslanlar, celalli ve haþin bakýþlarla, dolaþmýyor artýk.
Sanki onlarda, benim gibi içine kapanmýþlar.
Gül sevdalýsý bülbüller, gönül bahçelerinde, bir hoþ þakýmýyor.
Baykuþlar ortalýkta at koþturuyor.
Meydanlar, þerefsizlerle dolup taþmýþ.
Kartallar, eskisi gibi, çok yüksekten uçmuyor.
Güçlü kanatlarý,yorgunluktan bitap düþmüþ anne!

Anne!
Ariflerin meclisinde de, eski tat tuz yok.
Yapýlan sohbetlerin içi sanki boþ, bir haz almýyor, alamýyorum.
Asil atalarýmýn týrnaðý bile, olamaz olmuþuz.
Ben atalarýmla övünürken, benimle alay ediyorlar.
Büyükler susmuþ, küçükler konuþuyor.
Caný mahlûkatýn, en þereflisi olan insan, þeytani yollarda coþtukça coþuyor.
Ýman din, para þan ve þöhret olmuþ,
Ahde vefa, sadakat, rahmani sevgi ve muhabbetler, unutulmuþ.
Ýnsaný cennetlik eden, manevi deðerler, buz misali erimiþ gönül dünyamýzdan.
Özümüz özümüze, yedi yabancý olmuþ.
Bir hiç uðruna küsmüþüz birbirimize.
Bayramlarda da küs ve dargýnlar barýþmaz olmuþ artýk.
Niye böyle olduk neyi paylaþamýyoruz birbirimizle?
Ömür miadým ha bitti ha bitecek.
Ýçi dolu mutluluklarý, fellik fellik arýyorum.
Mutluluk, þatýr bir güvercin olup, çok uzaklara uçmuþ.
Ben para pul, þan þöhret istemiyorum.
Gaz lambasý ýþýðýnýn altýnda geçirdiðim,
Yoksulluk günlerimde yaþadýðým içi dolu mutluluklarý istiyorum.
Büyüklerin saygý ve hürmetle dinlendiði uzun kýþ gecelerindeki,
Kýssadan hisselerle dolu sohbetleri, bir acayip özlemiþim.
koca eþine yabancý, eþ de kocasýna, bacý kardeþine, kardeþ de bacýsýna, yabancý olmuþ.
Bu hayat bana göre deðil!
Ben samimi ortamlarda, sevgi ve muhabbeti, kardeþliði arayanlardaným.
Ama ne hikmetse bulamadým, bulamadým,bulamadým.

Anne!
Çok kýsa zamanda, niye bu kadar asimile olduk?
Yedi düvelde konuþulan, asil özümüzden niye bu kadar uzaklaþtýk?
Kanlar niye su oldu?
Aþk ve þevkle muhabbet fedailiði yapýlýyorken,
Yufka gönüllerimizi niye husumetlerle doldurduk?
Þahlanmýþ at misali, zalimlik almýþ baþýný, dörtnala gidiyor!
Vicdan ve merhamet nerdeyse gönüllerde bitip tükenmiþ.
Ýnsanlar dört elle sarýlmýþlar fani dünyaya!
Sanki, hiç ölmeyeceklermiþ gibi.
Sanki, ahiret yokmuþ gibi.
Sanki, kabirde sual melekleri, görevlerini yapmayacaklarmýþ gibi.
Sanki, amelleriyle baþ baþa kalmayacaklarmýþ gibi, her þeyden bihaber yaþýyorlar.
Ruzi mahþerde eli boþ, yüzü kara olmak çok mu güzel?
Kabrin cennet bahçelerinden, bir bahçe olabilmesi varken,
Cehennem çukurlarýndan, bir çukur olmasý daha mý iyi?
Ýnsanlar, niye þirin akýllarýný gerektiði gibi kullanmýyorlar?
Ýnsanlar, niye ince eleyip sýk dokumuyorlar?
Ýnsanlar, niye zalimliði bile bile seçiyorlar?
Ýnsanlar, niye sevgi ve muhabbetle, kucaklaþmalarý gerekirken,
Birbirlerine kükremiþ aslanlar gibi, celalli ve haþin bakýyorlar?
Böyle yaþamak, þeytandan baþka kimin ekmeðine yað sürer?
Böyle yaþamak, Gayretullah’a dokunmaz mý?
Böyle yaþamak, insaný cehennem zebanilerine dost etmez mi?

Anne!
Vallahi, billahi, tallahi yoruldum.
Tiksiniyorum, en þerefli mahlûk olan insanlardan!
En þerefli olan insan, þerefsizlerin þerefsizi olmuþ.
En þerefli olan insan, ahlaksýz, vicdan ve merhametsiz olmuþ.
En þerefli olan insanýn, hayâ ve namus perdesi ardýna kadar yýrtýlmýþ.
En þerefli olan insan, zalimlerin en zalimi olmuþ.
Ben bunlarla, nasýl muhabbetle kucaklaþýrým?
Ben bunlarla, nasýl ayný mekânlarý paylaþýrým?
Ben bunlarla, rahmani yollarda nasýl yolcu olurum?
Ben bunlarla, nasýl, içten gülebilirim?
Ben bunlarla, nasýl neþe ve üzüntülerimi, sýrlarýmý paylaþýrým?
Bunlarla yaþamaktansa, ben yalnýz yaþayýp, yalnýz ölmeyi, tercih ederim.
Yalnýz yaþarken, daha çok mutlu olacaðýma inanýyorum anne!

05/ Eylül/ 2018
Sosyal Medyada Paylaşın: