BU GÖNLÜM (304.)

Bu nasýl bir aþk böyle baþtan sona hep keder
Aþk yolunda yazgýmý kara yazmýþ yaradan
Her günüm dertle dolu her günüm efkar
Hayallerim çok geniþ umutlar oldukça dar

Yýllarca yaþanan aþk çekilen hasret varken
Hangi umut nur olur gönlümün karasýna
Yýllarca gülmek nedir unuttu dudaklarým
Aklýma geldiðinde bu kalp bir baþka atar

Düþmemek için yarin yer ettiðim gözünden
Her sözüne hak verdim her þeyi alttan aldým
Aþka karþý duyduðum aþkýn yüceliðinden
Her gün sabýr diledim iþte böyle yol aldým

Yarin acý diliyle vurulan bu gönlümü
Konuþmayan dilimi kýrýlan þu gönlümü
Derin duygularýmla ölümsüzlüðe vardým
Aþk üçgeninde esir esir kaldý bu gönlüm

Sen gitsen de savdamýz yüreðimde saklýdýr
Senden sonra sevmeyi kendime yasaklarým
Ben bu aptal gönlümün safi aptallýðýndan
Ne beladan kurtuldum ne bundan bir ders aldým




Fatma Ayten Özgün.


























Sosyal Medyada Paylaşın: