bu gece ay’sýz kalmýþ gökyüzüm yolunu kaybetmiþ bir çocuk gibiyim bir zamanlar benim de yýldýz gibi parlayan hayalarim ve umutlarým vardý ama þimdi bütün yýldýzlarým kaydý gökyüzünden ay’sýz gökyüzü altýnda karanlýk gecem.... bir suçlu aramýyorum bir türlü bitmeyen bu lanet gece yalnýzlýðýmýn bir sembolü haline gelecek diye korkuyorum... belki de o masum çocuðun saf duygularý beni bu karanlýktan kurtarabilirdi... keþke uyanmasaydým o tatlý rüyadan ve bir güneþ doðsa keþke zifiri karanlýðýma tahta kýlýçlarla oynadýðýmýz günlere dönsek...
Mehmet Hatip YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.