Ey Diyarbekir Diyarbekir 9

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, geceleri asumanýmý süsleyen yýldýzlar, zemherilerde beni ýsýtan güneþimsin,
Sen, tam kývamýnda piþmiþ, tadýna lezzetine doyulmayan, ekmeðim aþýmsýn,
Sen, en sýkýntýlý günlerimde, beni teselli eden, sýrlarýmý paylaþtýðým arkadaþýmsýn,
Ve sen, Güneydoðunun, parmakla gösterilen, en güzide en nadide þehrimsin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, su gibi, hava gibi, toprak gibi aziz, fikri güzel gönlü güzelsin.
Sen, hamravat suyundan içmiþlere, aþýný ekmeðini yemiþlere, çok özelsin.
Sen, kop koyu mürekkeplerle, günlüklere yazýlan, en manidar visalsin,
Ve sen, firakýnda ekmeði elinden alýnmýþ çocuklar misali gözyaþý dökensin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, zifiri karanlýklarýndan sonraki, en aydýnlýk anlarsýn.
Sen, seveni sevdiðine kavuþturan, dörtnala giden, rahvan atlarsýn.
Sen, sevgi ve muhabbet sancaðýný, özgürce dalgalandýran daðlarsýn,
Ve sen, bire bin veren, bereket si mgesi, nadasa býrakýlan tarlalarsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, upuzun firaklardan sonra, visallerdeki, sevinç gözyaþlarýsýn.
Sen, yazýn Aðustosunda, hararetleri dindiren, kalaylý su taslarýsýn.
Sen, insan gibi insan olanlarýn, günlerce süren yaslarýsýn.
Ve sen, uzaklarý yakýn eden, dümdüz güllü çemenli yollarýsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, helal aþ ve ekmeðime, lezzet üzerine lezzet katan, tuzumsun.
Sen, bu emanet can, bu tende olduðu müddetçe, bana çok lüzumsun.
Sen, beni ayakta tutan, hayata dört elle sardýran, en güzel umudumsun.
Ve sen, bismillah diyerek içtiðim, susuzluðumu giderdiðim, suyumsun.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, en rahat soluk alýþ veriþim, ve en düzenli nabýz atýþlarýmlarýmsýn.
Sen, zalimlere, vicdansýz ve namussuzlara, celalli ve haþin bakýþlarýmsýn.
Sen, asabileþtiðimde, içten pazarlýklý olanlara þimþek gibi çakýþlarýmsýn.
Ve sen, gönüllerin kin ve husumet, adavet duygularýný kökünden yakýþlarýmsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, gönül tarlalarýný sulayan, çok berrak ve coþkun akan pýnarlarýmsýn.
Sen, neþe ve sevinç dolu en mutlu yarýnlarýmsýn.
Sen, taþýmaktan asla ve asla yorulmadýðým kamburlaþmýþ belimdeki barlarýmsýn.
Ve sen, baþý dumanlý ulu daðlarýn doruðunda kirlenmemiþ karlarýmsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, beni cennete götüren, rahmani yollarda, en mahir kýlavuzumsun.
Sen, dört mevsimin yaþandýðý, eþi benzeri olmayan yalancý cennet yurdumsun.
Sen, ben yaþadýkça, iki cihanda da beni mahcup etmeyen, güzel ve yumuþak huyumsun.
Ve sen, yedi düvelde konuþulan þan ve þöhret ile dillerden düþmeyen ünümsün.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, benim tutan ellerim, görülmesi gerekenleri gören, gözlerimsin,
Sen, ben yaþadýkça asla ve asla bozulmayacak olan özlerimsin.
Sen, mert ve yiðitlerin meclisinde verdiðim, namus ve þeref sözlerimsin,
Ve sen, yerin göðün sahibi þaný yüce Yardan’a ve habibine olan aþk ve sevdamsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, benin anam, sen benim babam, sen benim bacým ve sen benim kardeþimsin.
Sen, gördüðüm rahmani rüyalardan sonra ki, tarifsiz sevinç ve neþemsin.
Sen, þifasýz gibi görünen yaralarýmý, tertemiz havanla hemen iyileþtirensin.
Ve sen, yorgunluklarýmý giderdiðim, duygu ve düþüncelerimin sevgi ve muhabbetisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, henüz yazýlmamýþ haddinden fazla duygu yüklü en uzun þiirlerimsin,
Sen, en yanýk uzun havalarý, tam makamýnda söylediðim, þarký ve türkülerimsin.
Sen, asýrlar önce inþa edilen, medarý iftiharýmýz ve sanat abidesi olan on gözlü köprümüzsün.
Ve sen, þarký ve türkülere konu olan, Dicle nehrinin bazen boz bulanýk bazen de sessiz ve coþkun akýþýsýn.
04/ Eylül/ 2018


Sosyal Medyada Paylaşın: