VERDİM KENDİME (527)

VERDÝM KENDÝME (527)

Yazmýyorum diye, sustu sanmayýn.
Birazcýk dinlence verdim kendime.
Hiçbir kastým yoktur, küstü sanmayýn.
Azýcýk eðlence verdim kendime.

Her insan yapmalý bir ihtiyaç bu.
Güncelden kopmalý bir ihtiyaç bu.
Hayatýn dýþýnda biraz verkaç bu.
Sessiz bir söylence verdim kendime.

Dert varsa bana ne, dedim kendimce.
Dermaný ürettim bildim kendimce.
Þöyle tutup attým, sildim kendimce.
Özgürlüðü bence verdim kendime.

Güzeller içinde bir güzel sevdim.
Belki o da sever diye bekledim.
Yeni hayatýma onu ekledim.
Duayla güvence verdim kendime.

Yýlmadým, boþluða pay vermedim hiç.
Tutunacak dal var, koy vermedim hiç.
Sebepsiz yere de boy vermedim hiç.
Aþký ince ince verdim kendime.

Yeni hayat derler henüz bilmedim.
Aðladým yaþýmý yaþla silmedim.
Þükür nefesim var daha ölmedim.
Ömrü, süresince verdim kendime.

Ben Zayi Ozan’ým sözüm öz ile.
Her þiirim türkü sazým söz ile.
Hep güzel severim nazým haz ile.
O güzel gelince verdim kendime.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 02/09/2018 Pazar
Yayýn : 04/09/2018 Salý
www.edebiyatdefteri.com/siir/1184239/

Sosyal Medyada Paylaşın: