SON KIRLANGIÇ

Son kýrlangýç da geçti baþýmýn üzerinden…
Artýk mevsim güz…
Güz hüzün zamanýdýr…
Caným sýkýlýr kuþlarýn gidiþine…
“Durun nereye, nereye” diye…
Peþlerinden baðýrarak koþasým gelir…

Mevsim artýk güz…
Gölgeler döndü…
Güneþin eski sýcaklýðý yok…
Ayrýlýk günleridir…
Hüzün taþýr gibi beyaz bulutlar dolanýyor baþýmýn üzerinde…
“Durun durun, aceliniz ne diye…
Kollarýmý açýp bulutlarý tutasým gelir..


Artýk sesleri gelmiyor, birbirlerinden uzak durarak ve
baðýrarak konuþan komþu bostandaki köylülerin…
Baðlarý bozdular...
Dalýnda unutulmuþ tek tük üzüm taneleri…
Yaþlý saçlar gibi asmalar…
Yazlýkçýlar kepekleri kapatýp gittiler…
Bahçelerde gözden çýkarýlmýþ birkaç eski sandalye, bir plastik masa…
Kapýnýn açýlmasýný boþuna bekleyen aç kalmýþ tekir…
Benim en çok dalýndan kopup düþen þu yapraklara caným sýkýlýr
“Durun þurada” diye…
Toplayýp toplayým dallarýna koyasým gelir…

Hüzündür güz…
Güneþ topraktan,
kum sýcaktan,
buðday baþaktan,
kuþlar yuvadan,
gül yapraðýndan,
yeþil sarýdan,
yaz aþklarýndan eller ayrýlýr…
Terminallerde sarýlýp sarýlýp gidenler var…
Bir kýz yüzünü duvara dönmüþ aðladýðýndan utanýr…
Ama bu günler aðlamak zamanýdýr…
Bu mevsimde daha çabuk aðlýyor insan…
Bahaneye bakar gözpýnarlarý…
Durup duruken bahar yaðmurunun ilk iki damlasý…
Yaþ gözden ayrýlýr…

Güz hüzün mevsimidir…
Bu ayrýlýk bana göre deðil...
Elimde beyaz mendil…
Peþlerinden koþup “aðlamayýn” diye diye…
Tüm ýslak gözleri silesim gelir…


(Yüreðinde her daim hüzün vefa dostluk ve
gözünde iki damla yaþ biriken güzel insanlara
sonbahar yaðmurlarýyla gelecek güzellikler diliyorum...)

Sosyal Medyada Paylaşın: