GÜZ SANCISI -ERKEN GÖÇ

gök ilmini buluttan saðýyor toprak
kuþlar bir telaþýn lohusalýðýnda göçmen
gidenler düþten bir menzilin arifesinde çýplak
içimizde döküntü bir uçurum
boynu bükük çiçeklerin sararmýþlýðý
buyurun burdan susun güzü
gökgürültülü yalnýzlýðýnda aðaçlarýn

azar azar ölenler ölmüyormuþ gibi
hep yeþil bir elbiseyi taþýyan çamlar
onlar ki güzün sadýk bekçileri
bir þeyler vermek için
beklemezler ateþten günleri

dövünsün su
çýrpýnsýn akýþýnda zaman
ellerindeki yaralarý kapatmak derdinde
sýrça ürperiþleri kucaklayan gün
savurganlýðý ezbere okurken rüzgâr
bize býrakýr sisli serin sabahlarý
kendi kuytusunun sancýlý doðurganlýðýnda

hüzün bir þiirin þahdamarýndan geçerken
benim gözlerimdeki sorgulamayý sorgular
kýrlar boyu fýrtýnalar
ve kentler boyu tufanlar
iþte bir yorgunluðun muhasebesi
aðaçlarla yapraklar
aþkla yüreðimdeki yangýnlar
sevgilim hasret içime yýkar yükünü
tenimde güz sürgünü susuþlar
gitti heyecanlý göçmen kuþlar
aþkýn gönlümde serçe
ruhumun güz dalýna yuvalanan

3 eylül 18
ali rýfat arku
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: