Ve demiþtim! Kalýn puntolarla yazmýþtým Ve üstelik te ilk deðildi/ Daha önce birkaç kez oldu Yüz hapsinden geçti gölgesi kanatlarýn Aðýr bir depresyonun iç haplarýna bölünmüþtü Ruh denilen o talan…
Bu yaz gelecek misin? Bilmiyorum/ Hüzünbaz seviþmelerin son dibi Kendini sarmakta var hayatta Kuþkanadýna kaz tüyüne Rezili rüsva da var…
Yaþadým Mirim; Bir kalleþ gibi Bir köle gibi/ Bir ananýn yüreðinde prens gibi Zaman soluk damarlarýmda Ziftlenene kadar yaþadým/ Þarabýn dibine kadar…
“Kime yarar benim yaþamýþlýðým Ya da varlýðým hangi tabutun paslý çivisi…”
Pugu kuþlarýnýn geldiði vakit yaþadým Gördüm! Bir insanýn bir insana ettiðini Ýllet bir yalnýzlýðýn derin uçurumu
“Son dönüme sürmem ben bakýþlarýmý Son dönüme! Umudun tarlasýnda ýslandým…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.