DOST GÖNÜLLERE (526)

DOST GÖNÜLLERE (526)

Trabzon’dan ayrýlýk var.
Yolumuz Ordu’ya gider.
Bu yaz böyle git gel ile.
Ruh ve beden bayram eder.

Dilimizde bir türkü var.
Bu dost gönüller türküsü.
Yeþil bir gölgelik de ben.
Gönüllerin dost öyküsü.

Güzel günler bence bitmez.
Gönüle neþe dolunca.
Ýnsanlar bir rüya imiþ.
Irayýp da kaybolunca.

Dünya küçük denirdi de.
Hakikaten küçülecek.
Yol üstünde fidanlarýn.
Boyunlarý bükülecek.

Bu hüzünler þimdi bitsin.
Artýk üzülmek olmasýn.
Dua edelim tanrýya.
Bu dost gönüller solmasýn.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Trabzon, 20/08/1974 Salý
Yayýn : 28/08/2018 Salý
www.edebiyatdefteri.com/siir/1182974/

Þiirin Hikayesi:
Üniversite 1.den 2.ye geçtiðim yaz
Trabzon’dan Ordu’ya geliþim nedeniyle
hüzünlü duygularýmýn oluþturduðu bir þiirim.

Sosyal Medyada Paylaşın: