ço
HOYRAT GELDİN
Hoyrat geldin yine hoyrat gidersin
Nasýl getireyim acep seni ele ben
Aþkýnla yandýrdýn bana gülersin
Þikâyet mi edeyim seni güle ben
Açan gülün goncasýna konarsýn
Dalýndan kopmadan erken solarsýn
Bilinmedik Ummanlara dalarsýn
Kaptýrmak istemem deryada seni sele ben
Çýktýn minareye salamý verdirdin
Nice koç yiðidi candan bezdirdin
Gusülsüz abdestsiz namaz kýldýrdýn
Nasýl yansýtayým sazýmda seni tele ben
Yüce dað baþýnda açan gül gibi
Derin vadilerden esen yel gibi
Geçip giden selam vermen el gibi
Ne deyip anlatayým dertlerimi ele ben
Düþmüþüm peþine de ele gelmiyon
Ben severim sen sevdiðimi bilmiyon
Yanan þu ciðerime bir su vermiyon
Ýnsaf et güzel olayým sana köle ben
Ozan Ýsmail aþkýna yanar kavrulur
Azgýn fýrtýnayla harman savurur
Anam beni bir daha mý doðurur
Yaktýn da savurdun küllerimi yele sen.
Verdin yeleee sen
19 07 2007 Ýsmail Detseli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.