KİL ŞİİRLER- KESİŞME

nar çatlaðýnda unutkan akþamlar
gözlerinin anaç kýyýlarýnda
þehri þiire boðacak bir esinti
benden geçen mevsimler artýk çocuk deðil
adýný söyleyerek baþlýyorum
kader bulmacasýný çözmeye

vurgun bir düþün
tam da ortasýnda beliriyor ay
maviye çalan bir sükûnet
kendini önceki sözlerinden arýndýrýyor
yýkanýyor içimi tavaf eden kýrýklýklar
saksýlardan süzülen suyun
tutunamayan ellerinde

nerede þiirden kalma bir bakýþ bulsam
kendi yüzümü kaybediyorum
coðrafyalarýn insandan olmayan sýnýrlarýnda
yollarýn ayaklarýma dökülen yapraklarý var
gövdesini görmediðim bir güz
aklýma kök salan zaman

sevgilim günyüzlü tazeliðim
umudun çareler doðuran
geniþ bir gebeliðe açýlýr kapýlarý
uzak ölçümü kesinleþmemiþ
bir yakýnlýðýn yansýsý
hiçlikten aþka akan tüm sulara daðýlmýþ
seni sevdiðim için
dönüyor bu dünya
aþkýn sarhoþluðu dalaþýrken dimaðýmda

23 aðustos 18
ali rýfat arku
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: