Büyükse kara elbiseli duman, çok büyükse; Güneþ olsan aydýnlatamazsýn karanlýðý çocuðum, Tuttuðun dal çürükse. Güvenmek beyhudedir çok zaman
Dene bak yürek sýzým! Cam bardaklar bile bir kez kýrýlýr, Kýrýla kýrýla kýrýlmasýný öðrenme kýzým.
O gece düþteydin sen, iki tepe arasýnda Yedi renkti gökkuþaðýn, Baþýna taç ettiðin ýslak yeþil, Parýl parýl parýldýyordu gözlerinde Tam da mutluluðun doruðundasýn Her þey güzel, her þey iyi Sonra açýlýyor kutu, çýkýyor kötü Karanlýða düþüveriyorsun birden, Herkes oynarken çiftetelliyi(!)
Olanlar olur, yer yarýlýr, Gök üstüne düþer, masa titrer, bardak kýrýlýr, Güneþ sancýlýdýr o ara Gerçekler acýmasýzdýr kýzým; Kýþý yaþamadan varamazsýn bahara
A benim güzel kýzým; A benim bahtsýz yavrum; Sevmek yetmiyor ki mutlu olmaya…
Sakýn unutma! Yere düþen insan Önünü, arkasýný iyi görür Eðer kalkarsa düþtüðü yerden; Daha dik durur, daha dik yürür…
Ýbrahim COÞAR Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.