iþte gece oldu yine
yat vakti
oysa hiç uykum yok
ama baþka çare de yok
ister istemez gideceðim
döþeðim serili
yastýðým
yorganým
soyunup gireceðim içine
yumacaðým gözlerimi
ama gelmeyecek
dön saða
dön sola
zaman ilerleyip gidecek
uyuyacaðým sonunda elbet
ama kabuslarla birlikte
horozlar duyulmayacak
sabah ezaný okunmayacak
kasýklarým þiþmiþ
iþeyecek bir yer arayacaðým
belki gaz sancýlarým tutacak
bir yer bulsam bile sonunda
bok sidik içinde
kokularý boðacak
oysa demiþtin bana
bu gece öyle olmayacak
yat borusu çaldýðýnda
yum gözlerini korkma
çünkü ben geleceðim rüyana
el ele tutuþup koþacaðýz
daðlara
yaylalara
yeþil vadiye vardýðýmýzda
bir çaðlayan çýkacak karþýmýza
orada duracaðýz
soyunup çýplak olacaðýz
koþacaðýz altýna
damlalar baþýmýzý okþayacak
balýklar üstümüze sýçrayacak
sonra güneþ seslenecek bize
haydin diyecek orman gölgesine
orada özgürsünüz
seviþin gönlünüzce
“Hadi, yumdum gözlerimi…”
Ocak/2016/Lüleburgaz