Ýþte buydu korktuðum, tarifi imkansýz bir duyguda yüreðim. Nedendir bilinmez seni bu kadar çok sevdiðim. Güneþ gibi doðandýn yüreðime, Iþýktýr kör olan gözlerime. Tek dostumdun.
Kimseye söylemediðim, söyleyemediðim can dostumdun. Ezildim, hýrslandým, sevdim. Bir o kadar da kýskandým.
Çok ama çok sevdim.
Yaþadýðým en güzel dostluðumuzu, çevremizdekiler kýskanýrdý. Nasýl dostluktur bu böyle diye. Sen bendin, bende sendim, doðan güneþle. Ama artýk, ne sen bensin, neden ben senim, bir daha doðmayan güneþle.
Hoþça kal karanlýk dünyama ýþýk olan eþsiz meleðim.
15/04/2011 03:00/cuma Þebnem Örs
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.