SENSİZLİĞİN ACISI İLE (522)

SENSÝZLÝÐÝN ACISI ÝLE (522)

Yalnýzým yalnýzým daðlar baþýnda.
Sensizliðin derin acýsý ile.
Ýstemem baharý yazda, kýþýnda.
Saatler gibidir her bir dakika.
Yürekte keder var gönül hüzünlü.
Sensizliðin derin acýsý ile.

Yaðmurlu günlerde hava serinken.
Kor ateþ içimde, yanýyorum ben.
Eskide yaþanan o güzel günler.
Hatýralarýmdýr, anýyorum ben.
Sensizliðin derin acýsý ile.

Rüzgarýn esini sana selamdýr.
Dilimiz sürçse de çýkan kelamdýr.
Kuþlarýn menzili seni aþandýr.
Kendimden geçmiþim bu dað baþýnda.
Yine sensizliðin acýsý ile.

Aðaçlara bakýp düþündüðümsün.
Ýçimdeki varlýk tek sevdiðimsin.
Yangýnýn içimde yanýyorum ben.
Hasret öldürse de kanýyorum ben.
Dilim adýn ile mýrýldanmakta.
Tabiat arkadaþ oluyor amma.
Beden sensizlikle acý içinde.

Neyi yapar isem dindirilemez.
Yüreðimden sevdan indirilemez.
Her daim hükümde yolum seninle.
Dað baþýnda bile solum seninle.
Yine de hüzün var bu dað baþýnda.
Sensizliðin derin acýsý ile.

Yürek burkulurmuþ varmaz gönüle.
Ayrýcalýk yapar sormaz gönüle.
Beden sýkýþýkmýþ ermez gönüle.
Ruhum bir kasvette üzüntü verir.
Hasretin acýsý yakmakta beni.
Ýnan ki, adýný sayýklýyorum.
Kendimi kendimden ayýklýyorum.
Tabiat arkadaþ oluyor amma.
Ruh bile sensizlik acýsý ile.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ordu, Haziran 1971
Yayýn : 20/08/2018 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1181858/

Ýþbu þiir liseli yýllardan.
Köyde iken yazdýðým bir þiirim.
(Fotoðraf köyümden geçen Turna Suyu
ýrmaðý üzerindeki tahta köprü.)

Sosyal Medyada Paylaşın: