Yutkunurken sen acý acý Heri
boðazýndan geçen hüzün gemilerine
el salladým sessizce.
Açýldým gökyüzüne
dua olup aktým titreyen ellerine.
Gözlerini yitirmiþ gönüllerde
gönlü perdelenmiþ gözler deðil
Bir dost
bir dildaþ aramýþtým kendime.
Zannetme ki Heri;
Yaralar ezerken yürek hanemi
gürültü ile gümbürtüye gittim.
Sohbetimiz taþýrken buraya bizi.
Bir soru elimden tutup
çekip çýkardý dýþarýya beni.
Bu ilk dönemeciydi hüznün
ardý arkasý bitik bir sevgiydi.
Boþluktan ibaret kaldý güncem
çünkü düne aitti hikâyem Heri..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.