gelincik tarlasý saçlara hüzün düþerken mum alevinde raks eder gece dönüþsüz makamlarda çýnlar ses bölünür kimlik sevilmeyen rüyalarýn girdabýnda çakýl taþlarýna dolanýr ayaklar git gide kuytusuna çekilmeyen gölgeler örtü olur üzerine
fermansýz bir emrin ilmeði boyunda düðüm düðüm avuç içleri su gibi aksa da zaman bilinir firâký yakýndýr u’mutsuzluðun sonuçta gün ýþýðýna âþinadýr gözler
üryanlýk deminden ayrý düþen iplik parçasý sanki tek tek tüketilen ölümler ardý sýra yorgunluðu haykýrýr sesin týnýsý sessizce çaðlar kabuksuz yaralar kimse duymaz kimse bilmez kanamýþlýðý ...bir tek o
dilin esrikliði günahsýzlýktan oysa söylenen her söz o’na ait göz pýnarlarý kelepçeli ölümüne gözyaþýna yer yok çünkü cennette bir sen olacaksýn gökyüzünde bir de o
....güzeller güzeli boncuðuma
kuzeyinkýzý//gözyaþýnýnardýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
..kuzeyinkızı.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.