Her aþkýmda sis var benim, Kaybolmuþluðun boþluðun içindeyken Ya da kenarýndayken uçurumun sen geldin, Uzattýðýn elin deðildi sadece serçe parmaðýn Ben öylesine muhtaçtým ki yaþamaya, Nefes almaya, hemen tuttum parmaðýný.
Yürüdüm sana doðru Sisleri ardýmda býrakýrým sandým Yürüdükçe gördüm ki daðýlmýyor sis Sonunda ne var göremiyorum belki güneþ açacak Belki de adýmý mý attýðýmda boþluða düþeceðim, Uçurumun kenarýnda mýyým? Yoksa uçsuz bir yeþillik mi saklý bu daðýn ardýnda?
Sorular sorular, sonu olmayan yollar, Gerçeðim her gün binlerce bela geliyor baþýmýza Ýçinden çýkýlmasý güç binlerce pozisyon Diyorum binlerce acýyla baþ edip ayakta kaldým, Sanýrým bir kez daha katlanabilirim, Sen yanýmda kalmayý baþarabilirsen Ben senden gelen her acýya razýyým Demek yeni bir çýlgýnlýk mý bilmem, Sana söyleyemediðim tek gerçek var Seni seviyorum kahve renkli gözlü kadýným.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.