Hayal Dükkanı

yorgun gözlerim puslu, sessiz
susuyorum çünkü konuþsam da faydasýz
yaþamýn bir anlamý yok
yok üstü yok iþte
herkes almýþ sýrtýna kader denen yükü
kimi sürüne, sürüne
kimi eze, eze yaþýyor
ve yaþatýyor

küçükken de zordu
kolay yolu kaçmaktý gerçeklerden
hayallerim vardý benim
var mýydý gerçekten bilmiyorum

gerçeklik acýmasýz gelirdi
bende yalandan bir oyun oynardým
hayal dükkanýmda

ben büyümüþtüm
param vardý, çalýþmam gerekmiyordu
istediðimi yiyip, istediðim oyuncaðý alabiliyordum

büyüdüðüm hayallerimde de hala çocuktum
babam yoktu, öðretmenler yoktu, annem bile yoktu
bendim tek otorite, tek kral ve tek köle

hiç kaybolmamýþtým hayallerimde
ekmek yoktu, her yer hamburger, her yer patates ve kolaydý
kiloda yapmýyordu üstelik

adý üstünde hayal
yalan hayal ama
çünkü gerçek olmadý, olamazdý zaten
benim küçük hayal dükkaným
hayal oldu
hayalet oldu



Sosyal Medyada Paylaşın: