Çýktým meçhul bir yola, sonunu bilmeyerek; Aþký aramak için yorgun yüreðimle ben. Ýkinci bir baharý Tanrý’dan dileyerek; Bendim ben, heyecanla aþkýn ardýndan giden. Düþtüm büyük bir aþka, gönülden isteyerek Çýktým meçhul bir yola, sonunu bilmeyerek.
Karanlýðýn içinde parlayan yýldýz idin; Aþk için milat dedim seni gördüðüm ana. Belli ki benim gibi sende çok yalnýz idin; Ýnan ki gönlüm seni sardýðýndan bu yana, Beni bana gösteren camda ki yaldýz idin Karanlýðýn içinde parlayan yýldýz idin;
Unutulur mu seni düþlediðim düþlerim! Yakardý yüreðimi hasretten kýrbaçlarýn; Hayal de olsa güzel kalbine geliþlerim Gecenin siyahýný saran uzun saçlarýn, Yastýða yayýldýkça artardý gülüþlerim. Unutulur mu seni düþlediðim düþlerim!
Hasretinden gülmeyi unuttu dudaklarým; Aklýma düþtüðünde kalbim bir baþka vurur. Ben hala yüreðimde bu sevdayý saklarým; Aðlamam belki ama içim içimde kurur. Senden sonra sevmeyi kendime yasaklarým; Hasretinden gülmeyi unuttu dudaklarým.
Bu kaçýþ aþktan deðil, kendi kendimden kaçýþ. Senden kaçmak, ölmekten bile zor imiþ meðer! Bu kaçýþ hasret denen büyük derdimden kaçýþ. Belki bir gün mahþerde karþýlaþýrsak eðer; Ne olur sorma bana “ Bu kaçýþ kimden kaçýþ?” Bu kaçýþ senden deðil, kendi kendimden kaçýþ.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.