elimde değil unutamıyorum

elimde deðil unutamýyorum

ben sana gel diyorum
sen bana sus konuþma diyorsun
söylesene canýmýn caný
seven kalbimi nasýl susturayým
ardýna bakmadan git diyorsun
gönlüm sendeyken sensiz nere gideyim
yoluma cýkma dedin ya
söylesene caným gönül ferman dinler mi ???
arkamadan göz yaþý dökme diyorsun
bilmiyorsun ki sen gittin gideli
bu göz yaþý dinmiyor
ne yaparsam yapayým elimde deðil unutamýyorum

elimde telefon arasýn diye elimden hiç düþmüyor
belki de bu bekleyiþ boþuna diyorum
nasýlsa beni hayatýndan sildigin gibi
onuda silip çýkmýþsýndýr hayatýndan
bense adýmlarýmý ne geriye
ne geriye nede ileriye atabiliyorum
her yaným senle doluyken
senin gibi mazin üzerine bir çizgi çekiyorum
seni bu yüregimden atamýyorum vede elimde deðil unutamýyorum

bir gün olsun elini tutmasamda
yan yana gelip gözlerin içine bakýpta seni seviyorum diyemesemde
uzaktada olsa ben seni hep sevdim sana senden çok deðer verdim
vede kaybeden hep ben oldum canýn sagolsun be caným
hüzün var bu geçe dün ve geçen günlerdeki gibi içimde
içimde inanýlmaz bir acý kapanmaz bir yara acýlmýþ
yoklugun beni öyle bir yakýyorsun ki
caresizce bu sýzýya katlanýyorum ama elimde deðil unutamýyorum

1 Ocak 2016 ·

þiir:Mustafa Seven Kalp
Sosyal Medyada Paylaşın: