Hep böyle baþladý gönlümde hüzün aylarý.
Önce sonsuz sandýðým mutluluk
Sonra hayal kýrýklýklarý…
Bir tek dileðim var, mutlu ol yeter diyende hep bendim.
Sonuçsuz kalan arzularýmsa cabasý.
Ne kýþ nede yazdý yaþadýðým mevsimler.
Acý hayatýn kâbus mevsimini yaþadým hep.
Sizce olmayan on üçüncü aylarý.
Zalim, zorba, gaddar on üçüncü aylarý.
Belki uzak belki de yakýnýmda
Belki bugün belki de yarýnýmda
Mutlu olacaðým,
Söz verdim ya sana.
Hangi kýlýç kýnýnda kanlanmadan durabilmiþ,
Hangi soðuk namlu tatmamýþ barut kokusunu,
Hangi tabut taþýmamýþ bir garip bedeni.
Ve hangi hasret bitmemiþ, ölü ya da diri.
Bekledim, bekliyorum, bekleyeceðim.
Seviyorum seni…