Güneþin denizle seviþtiði Günün bittiði þu akþam vakitlerinde, Gözlerimdeki ýþýðý solduran Ýçimdeki çocuk sesin uðruna Ýçten içe aðlamaklýyým bu aralar Yine sonunu benim bile bilemediðim Cümleler kuruyorum.
Evde bekleyip yolumu gözleyen Solmamaya açmýþ çiçeklerden örülmüþ Umutlarým gibi, o hayalim olan Hikâyemdeki kahraman olmaktan vazgeçtim Sadece ve sadece insan olma derdine düþtüm.
Tenimdeki solgun izin gibi Öyle bir düþmüþüm ki Derdime yalnýzlýktan kendimi bile özler oldum Kahraman olmak zormuþ Ýnsan olmaksa daha da zormuþ Oysa gülü sevme evresini de aþtým artýk, Dikenini sevmeye çalýþýyorum sadece Anladým ki bulduðunu kaybetmeden Kaybettiklerinin deðerini bulmanýn Ve de yoldan ibaret olmayan yolu, Yüreðine giren paslý bir hançerin acýsýndan Daha yakýn daha da diri hissediliyormuþ.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.