Ruha Dokunan Adam

kopuktu kalbimin zincirleri
artýk hür , gafleti rezilliðim
dokunma acýyan yerlerime
sihirli sözcüklerin bile yetersiz beni iyileþtirmeye
enerjimi çaldý yýllar ...
kayýp gençliðimin hýrsýzlarý çok ...
yok artýk güvendiðim gülüþler
sessiz , ýslak öpüþlerde yalancý
burun kývýrmýþ yaptýðým iyiliklerin yeni sahipleri
dokunma .....
acý veriyor þefkatin ruhuma
çok caným yandý yeter ...
gözlerini çek , gözlerime deðdiðin yerden
sessizliðin kafi , kalabalýk geçmiþime
dokun sadece sevginle ruhuma
ruhuma öyle bir dokun ki tekrardan baþlasýn yaþamaya
öyle bi dokun ki cennet olsun bu karanlýk dünya
sadece sen dokun
aþkla deðil
þehvetle deðil
ruhunla dokun ruhuma
adamlýðýnla ...
insanlýðýnýn melek yanýyla dokun
ayaklarým kesilsin yerden
ruhum eriþsin Akaþaya
barýþsýn karmasýyla
yýldýz olsun bir sonraki yaþamýnda
haydi dokun...
dokun ruhuma...



Sosyal Medyada Paylaşın: