Anne Bu Sevdalı Gönlüm...

Anne, bu sevdalý gönlüm, ha bire daralýyor,
Gönül asumanýmý, kap kara bulutlar kaplýyor,
Dost bildiðim, insan görünümlü mahlûklar,
Beni arkamdan, paslý hançerlerle, kahpece vuruyor.

Anne, bu sevdalý gönlüm, insanlara, çoktan küsmüþ,
Kadir kýymet verdiklerim, gözümden düþtükçe düþmüþ.
Her þeyimi, dostlarýmla seve seve paylaþýrken,
Onlara olan, sevgi ve muhabbetim, kökten bitmiþ.

Anne, bu sevdalý gönlüm, görmek istemiyor artýk kimseyi.
Güzellikler paylaþýldýðýnda, kendilerine ayýrýyorlar en büyük hisseyi.
Kendileri, günah bataklýðýnda yüzüyor olmalarýna raðmen,
Pireyi deve ediyorlar, baþkalarýna ait ufak tefek hadiseyi.

Anne, bu sevdalý gönlüm, çekilmiþ çekilebildiði kadar, uzlete.
Hasret kalmýþým, caný gönülden yapýlan, sohbet ve muhabbete.
Yalvarýp yakarýyor, dua ve niyaz ediyorum, þaný yüce Allah’a
Beni bana küstürenlerin akýbetleri, benzesin salyasý akan, kuduz köpeðe.

Anne, bu sevdalý gönlüm, göründüðü gibi olmayanlara ediyor isyan.
Ýstiyorum ki, kalan ömür miadým, bir gün önce bitsin inan.
Ýçi dolu, neþe ve mutluluklara, hasret kalmýþým yýllardýr,
Bir de arlanmadan gözümün içine baka baka, bana diyorlar dayan.

Anne, bu sevdalý gönlüm, kendi yurdunda olmuþ muhacir.
Fikri güzel, gönlü güzeller beni gördüðünde, hal ve ahvalime acýr.
Zerre-i miskalce kemlik olmayan bu sevdalý gönlüm,
Çekilmiþ kendi kabuðuna, üzülüp büzüldükçe, sancýdýkça sancýr.

Anne, bu sevdalý gönlüm, kendinden bile olmuþ bizar.
Mukaddesatýmla beni kandýranlarda, kalmamýþ hayâ namus ve ar.
Elimi ayaðýmý, öylesine çekmiþim ki, bu fani dünyadan,
Ýstesem de istemesem de, sevmeyi þiar edinen gönlüm, doluyor ahu zar.

Anne, bu sevdalý gönlüm, bezmiþ, sayýlý ömür miadýný yaþamaktan,
Gýna geldi güzellikleri, iyilikleri, aþk ve þevkle saðda solda anlatmaktan.
Yalnýzlýðý asla ve asla sevmiyor olmama raðmen,
Þimdi çok mutluyum. Uzak durduðum için riyakârlardan.
08/Aðustos/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: