Yorgun argýn çökerken penceremin dibine Geçmiþim film gibi gözlerimden geçiyor Bir kaç utanmaz damla düþüyor gözden yine Yüreðim ektiðini þimdi kendi biçiyor Sürekli gönle batan al gülden gidiyoruz Güneþ doðmadan evvel canselden gidiyoruz.
Darmadaðýn her yaným toplamak zaman ister Ufaktan baþlamalý yorulsa da bedenim Sýrtýndaki terini silecek bir can ister Kendi duygularýna darýlsa da bedenim Hadi gönlüm üzülme borçlarý ödüyoruz Güneþ doðmadan evvel canselden gidiyoruz.
Sevgi dediðin ne ki gün gelince bitiyor Öyle sil ki kalaný rastlanmasýn izine Herkes kendi çapýnda geçmiþi eritiyor Sen saçlarýný savur rüzgarlarýn yüzüne Hadi yüreðim toplan bu elden gidiyoruz Güneþ doðmadan evvel canselden gidiyoruz.
Üzülme güneþ bir gün elbet sana doðacak Karanlýk yalnýzlýktan silkinecek bir anfa Sevda dalgalanacak tüm dertleri boðacak Hayat yaþanacaksa yaþansýn heyecanla Yeterince ýslandýk bu gölden gidiyoruz Güneþ doðmadan evvel canselden gidiyoruz.
cansel: hayat veren su.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.