topraðýn nemi büyütür her þeyi
hatta büyümesini istemediðimiz þeyleri bile
demiþti annem.
menekþenin köküne sýzan suyun sesi miydi?
serin
ve mutsuzluðu öldüren...
ölüm
en güzel gülüþlerin ardýndan gelir
kurumuþ bir yapraðýn öncesini hatýrlatan
bir an gibi kalýr ama
yemyeþil...
demiþti.
güzel çiçekler büyütüyordu annem
ölmeleri için
ve belki de ölümsüz kalmalarý için
saksýlarýn altýna gizleyerek yaþadýklarýný
bir daha asla
koparmasýnlar diye.
elleriyle topraðý düzeltmiþti
ve gülmüþtü bir gün
menekþenin tüyleri ve o gülüþ
ýlýk bir rüzgarla yayýlýrken balkondaki boþluða
onlarý kokla
yaþasýn hep
kokular ölmez demiþti annem.
kýyýdaki adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.