Sevgidir Kalan Geride
Elmas, yakut,zümrüt, pýrlantalar,altýnlar,…
Ne kasalar dolu para, ne sýnýrsýz hazineler
Hiçbiri kâr deðil, kalýcý deðil
Ne asaletlidir onlar, ne de deðer katarlar bana
Varsa bir tek sevgi, ille de sevgi
Ezelden var eden beni, ebedde de kâim olan
Bir tek sevgidir sevgi, ailemden bana kalan.
Aramadýk yer, sormadýk kimse kalmadý
Okunabilir herþey okundu, literatür tükendi
Tükendi kitaplar bir bir,izlenmedik film kalmadý .
Ne deðerli bir tablo var artýk, görmeye deðer
Emeklerin sonunda onu buldumsa eðer,
O ki, iki heceli bir muamma,deðermiþ tüm zorluklara.
Sevgi demiþler adýna, sýðmamýþ koca cihâna.
Düþüncem donakaldý, kelimeler tükendi
Bu saadetle tanýþtýran beni kimlerdi?
Kim anlattý onu ilkin,kim yazdý, kim resmetti?
Donakaldý þuurum, cevap arýyorum da
Annem, babam, kardeþlerim geliyorlar aklýma.
Ne kýyas götürür bu duygu , ne yýpranýr zamanla
Ne de tartýlýr teraziyle, ne satýlýr parayla,...
Dedik ya köküdür sevginin, mayasý ve özüdür
Sevmelerin afak-ý, mihrâcýdýr aile.
Çelikten olsa zincirler kýrýlýrdý
Altýndan olsa kafesi, bülbül yine esirdi
Geçse de yýllar takvimin yitik sayfalarýnda
Bitmez aile sýcaðýnýn muhabbeti, bitmez
Ne kýrýlacak zincirdir, ne esarettir bu yuva
Ahde vefa vardýr orda, zaman, mekân tanýmaz
Kiþileri yiter belki, sevgileriyse tükenmez.
Diridir orda sevgi, cana can katar,
Ümitsizlik pýnarý orda akmaz, kesilir
Her ferdi deðerlidir, uðruna can verilir
Yoktur ölçüsü sevmelerin; belki ýrmak, nehirdir
Hazinedir aile, sevilir mi sevilir.
Sanattýr ailen sanat; tabloda bir resim, duygulu bir þiir,..
Paha biçilmez asýrlýk halýdýr, belki bin yýllýk kilimdir,...
Okundukça derinleþen anlamýyla, soluksuz bir romandýr,
Giþe rekorlarý kýrmýþ klasik bir filmdir,
Velhasýlý ailen; sesindir,sözündür,ruhun ve nefesindir.
Bir ucunda olsan mekanýn, en uzaðýndan,
Yerde izler silinse tipiden, borandan ve kardan
Yer, göðe kavuþsa da amansýz yaðýþlardan
Bir liman ki o; mahsun , asude ve þefkatli
Yüksemiþ elleri semaya ,annen ki dirayetli.
Sarar sýcaðý seni birden onca hengâme daðýlýr
Ýþte bu yüzden güzel, bu yüzden tarifsizdir
Yoksa soran derdini, paylaþan bir dost ara
Baba ocaðýn var ya, çare olur yarana.
Ne tahsilin, makamýn, ne araban, ne evin,
Olsa da çokça servetin, mukayese edilmez,
Deðmez hiçbiri deðmez, yanýndan bile geçmez
Sevgiyle beslendiðin, büyüyüp geliþtiðin
Öpülesi eliyle babanýn ve annenin
Ne çekilen çilenin, sabrýn, mücadelenin
Dünyada karþýlýðý yok, bu tarifsiz sevginin.
Madeni iþleyen el, ona þekil veriyor
Haddeden geçen demir, kalýplara giriyor,
Oluyor sonra birden pense, çekiç ve kaþýk,...
Hayret ediyor insan, maddenin bu haline
Bir bebekken büyüdük, emekledik, yürüdük
Uzadýk fidan gibi tarifsiz emeklerle,
Ýnsan þimdi anlýyor, sanki haddeden geçiyor,
Ýnkiþaf ediyorum þimdi geçmiþ günleri
Öpeceðim elbette hizmet eden elleri.
Çekildi çok kahrýmýz, sarýldý yaralarýmýz
Düþtük bazen derinden, dipsiz köhne çukura,
Uzanan el aradýk, çýkarsýn diye ordan
Görmedi kimse bizi, hatta umursamadý,
O kaosta, afette bize uzanan tek el
Her zaman umursayan bir ailemiz vardý.
Nasýl bir sevmekmiþ bu, bu nasýl bir feraset
Sevgi denen bu sözcük; ne sihir, ne kerâmet,
Ailenin özünde, kimlik ve benliðinde
Mayasýnda o varmýþ, aile çok kutsalmýþ.
Þükürler olsun derim, Rab`bi hep hamdederim
Ailemden her ferde büyük deðer veririm.
Bana miras buradan, ne mal ne de makamdýr,
Ebeden yaþayacak o, bakî kalan geride
Bir tek sevgidir inan, namzettir tüm benliðe,
Sevgide birleþmekse, bu en güzel hediye.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.