Naçarım
Ta küçükten sevdim onu
Alýnyazým bildim onu
Hayýrlý olur dedim sonu
Olur demekle olmuyor ki
Topraðýna terimi beledim
Mart ayýnda dallarýný budadým
Baharda benim için açar dedim
Açar demekle açmýyor ki
Aðlayan gözlerim silinir belki
Sýzlayan yüreðim duyulur belki
Bir gün kadrim bilinir belki
Bilinir demekle bilinmiyor ki
Seven sevdiðine yaslanýr
Ýþleyen demir belki paslanýr
Belki bu gönülde uslanýr
Uslanýr demekle uslanmýyor ki
Açar gülüm belki açar
Açan gülüm belki kokar
Gülmeyen talihim belki güler
Güler demekle gülmüyor ki
Sevgi ney saygý ney geçtim
Dünyadan vazgeçtim ahretten vazgeçtim
Ondan zaten temelli geçtim
Geçtim demekle geçilmiyor ki
Ey gönül bu yükten vazgeç
Yükün aðýrlýðý çok büyük gerçek
El çek gönül aþktan el çek
El çek demekle çekilmiyor ki
Kocadýk artýk of diye diye
Bir yýl oldu artýk her saniye
Sevda belasýný artýk sineye
Atarým demekle atýlmýyor ki
Her gün aðla her gün baðýr
Yetsin artýk bitsin bu kahýr
Kurtulmak için bir katre zehir
Ýçerim demekle içilmiyor ki
Hüseyin bu derde düþme bir kere
Her gün boðulursun binbir kedere
Dermansýz dertlere bir çare
Bulunur demekle bulunmuyor ki
Hüseyin Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.