Değinmeler V

Kendi gerçekliðine aykýrý bir duruþ
Hayallerin içinde, ensemizde esen her serin yelin azrail olduðunu düþündürür


Ben eskiden bulutlar yapardým
Ninemin hikayelerini alýr havaya býrakýrdým
Ýnsanlarýn en ýssýz yanlarýna
Sonra yaðardý onlar en ýssýz kalabalýklara
Birbirini anlamazdý kimse yanlýþ oynanan sessiz bir tiyatro oyunu kadar
Herkes birbirinin yüzüne bakardý
Yüzlerden geçen gölgeler bulut olurdu
Bazen hüzünlü
Bazende denilemez son zamanlarda hep hüzünlü
Bir ülke gidiyormuþ gibi ellerinden
Buharlý lokomotiflere baðlayýp kendini
Aynalarda iç kýrýklýklarýmýzý toplamaya zamanýmýz olamadan
Denizlerin altýndan geçerdi
Balýklarýn gözlerine bakarak
Hafýzalarý yokeden bir basýnç
“pas tutmuþ bir onur”dan daha çok

Çoðalýrdý bulutlar parmaklarýmýn arasýnda
Bin parçaya bölünmüþ hüzün ayrýlýk hikayesi olurdu
Ancak onlar kederlerle bin parçaya bölerler kendilerini
Ýspatlanamayan gerçekliklerin ispatlanamayan yokluklarýydý dün

Bir patikadan aþaðý inerdik yaðmur damlalarýyla
Ninemin hikayelerine tutunarak

Sosyal Medyada Paylaşın: