DEDE!

Yorgun sakallarým ,yýllara meydan okumuþ
Yüreðim küçük bir beyaz kuþun kanadýnda
Kim bilir huzur duraklarýmý Kim ?
Ýsmini çaldýðým o rehberin þefaati süzülür dudaklarýmda

Beni sen etme kavgasýnda yaralarým miras çocuklarýma
Ey Rabbim!
Dert beni sana yaklaþtýran bir vesile bulur
Çalýþmak haramsýz þükür
Ansýzýn bir melodi çýnlayýnca kulaðýmda
Ýlhamý yine ancak senden olur.

Koparýp atasým var zamaný, öfkesi meçhul diyarlardan,
Nefsimi imtihan ettikçe sabrým, gül kokar yaralarýmdan

Bir bebeðin hýçkýrýðýdýr cennetim,
Görünce cemailini kainat baðlanýr
Önce baba sonra DEDE deyince melekler
Þükrümden bu kez !
Ýmaným sallanýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: