Mücrim//
Ben ben diyen insanlar çogaldýlar yine,
kendi kendisinin yarattýðý azap çukurunda
kalýp,
Giyindi üþüdü,soyundu üþüdü
bir türlü bulamadý aradýðý huzuru.
dünya çukurunda debelleþiyor an ve an.
Sürekli uzak diyarlar da aradýðýný sandýðý
hýrsýnda kaldý,
Unuttu yaratýlýþ ðayesini garibim,
bilemedi aradýðý kendisiydi halbu ki.
Ben hýrsýnda ki þeytaný oluverdi
kendisinin de,
ne ölümden ne de ölenden utandý,
Mucrim kendi öleceði günü dahi unuttup
diliyle,eliyle,gözüyle durmadan kýrdý’
sonra yalandan kýrýldým dedi durdu.
Yetmedi su pýnarlarý yok olacak,
kokuþmus bedenine,kirletti kirlendi.
Bu kocaman dünya tarlasýnda sýðýndýðý
kulube dahi dar geldi mucrim bedenine.
Yazýk ediyor inan ki önce kendisine sonra
tüm alemdeki yaratýlmýþ misafir bedenlere..
Meral tice.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.