Geceye dair-Tam metin
GECEYE DAÝR
Karanlýk bohçasýnda yýllardýr sakladýðý,
Nice sýrlar bulunur, görmemiþ gün ýþýðý.
Kimi henüz çok taze, kimi yýllanmýþ þarap,
Kimi dimdik ayakta, kimi yýkýk ve harap!
Bakmadan haram helal, topluyor her ne varsa,
Hemen kulak kesiyor, bir çýtýrtý duyarsa!
Sanki dipsiz bir kuyu, dolmak nedir bilmiyor,
Bu nasýl bir iþtah ki, doymak nedir bilmiyor!
Kýsmette ne çýkarsa, ya itiraf ya da ah,
Bazen iyilik ama çoðu zamansa günah!
Sarhoþ naralarýyla karýþmýþ hýçkýrýklar,
Þen þakrak kahkahalar, veremli aksýrýklar!
Tekinsiz sokaklarda tak tak ayak sesleri,
Kapýlarýn ardýndan gelen dayak sesleri!
Kadife masalarda harcanan nafakalar,
Ardýndan bir köþede, hayattan istifalar!
Seccadenin üstünde kýpýr kýpýr dudaklar,
Sessizce gökyüzüne yükselmekte dualar!
Toplayýp iyi-güzel, bohçasýna týkýyor,
Seher vakti aðzýný, düðümleyip sýkýyor!
Ýstifçilik denir ya, patolojik bir vaka,
Manþet olur basýna; çöple dolu baraka?
Tamam, yanlýþ benzetme, biraz fazlaca aðýr,
Ýyi de peki neden hem sessiz hem de saðýr?
Saðýrlýk dedimse de, yalnýz sorular için,
Hep boþlukta kalýyor, neden, nasýl ve niçin?
Þahitlik de etmiyor, kim suçludur kim haklý,
Suskunluk yeminiyle, mühürlenmiþ dudaklý.
…
Nedir gecenin hali, karalar baðlar her gün,
Tükenmez matemde mi, hep kederli, hep üzgün?
Güneþ batmayagörsün, çöküverir bir hüzün,
Ardýndan yas mý tutar, çekip giden gündüzün?
Yoksa devralacaðý nöbetten mi muztarip,
Onun için mi böyle mahzunlaþýyor garip.
Yani acziyetten mi, böylesi mecalsizdir,
Ne de olsa geceler, hem elsiz hem dilsizdir.
Bilir de söyleyemez, gördüðünü diyemez,
Aðlayan bir garibin gözyaþýný silemez.
Düþeni kaldýramaz, ellerinden tutamaz,
Yardým etmek istese, bir yolunu bulamaz.
Bu da yetmezmiþ gibi, örtmek çirkinlikleri,
Utanmaz suratlarda görmek piþkinlikleri!
Karanlýk gölgelerde yol verip rezalete,
Kaçýnýlmaz bir halde, mahkûm olmak zillete!
Bazen dayanamayýp þimþekler çaksa bile,
Davudi bir ses ile gürlese de, nafile.
Hiçbir þey yapamadan, olanlarý seyretmek,
Tuttuðu kayýtlarý, doðan güne devretmek!
Bu nasýl bir kaderdir, bu nasýl bir acýdýr?
Dikenli burgaç gibi yüreðini kanýrtýr.
Damla damla sýzýsý iþlerken ciðerine,
Nöbeti devam eder, birinden diðerine!
…
Bulunur mu gecede, ne akýl ne irade,
Onun için ki zaten, tekliften de azade.
Varlýklardan sadece, insandadýr fetanet,
Bu vasfý sebebiyle verilmiþtir emanet.
Adalet ve merhamet temelinde bir dünya,
Ýnsanlar tarafýndan kurulacaktý güya!
Haksýzlýk karþýsýnda asla susulmayacak,
Sevgi hâkim olacak, nefret kusulmayacak!
Kimsesizin kimsesi, sessizlerinse sesi,
Zalimin ensesinde duyulacak nefesi!
Oysa þimdi duyulan feryattýr, ahuzardýr,
Kurumuþ dudaklardan dökülen intizardýr.
Hicret etmiþ meçhule, yitirilmiþ haysiyet,
Kemiyet tezgâhýnda bir metadýr keyfiyet!
Vicdanlar taþ kesilmiþ, hatta taþtan da katý,
Sadece dilde kalmýþ, riyakârca anlatý!
Öyleyse ölmüþ demek, vicdanlar ölmüþ artýk,
Zaten yaþýyor olsa, onu bile satardýk.
Sattýk neyimiz varsa, haraç mezat pazarda,
Öyleyse ey insanlýk, rahat uyu mezarda!
“Ruhuna el Fatiha”, yazýyorsa taþýnda,
Okuruz ara sýra, gelip kabrin baþýnda.
Fetanet: Anlayýþ, kavrayýþ, zeka, akýl
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.