Ýlk kez uðurlarken seni
Bir nar’ýn duvara
Fýrlatýlmasý sesiydi/yüreðim
Hücre çeperlerimdeki kan/kendine aktý.
.
Bu kent’le birlikte uðurladýk
Ýstanbul küçüldü/ ben dev olmuþtum
Yolda ki arabalara,kamyonlara bir tekme
Kýçýndan soludular/korktular.
.
.
Ben kendime bile fazlaydým
Ýstanbul aðlamadý
Kahpe! alýþýktý...
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.