SUSTUM YALNIZLIĞIMA!..

yapraklar yaþamlarýný tamamlarken eylül’e
sonbahar hüznü sararar kalbimi
misafir leylekler uçup gider uzaklara
bakire kýrlarda yok artýk sen kokan güller
kýrlangýçlar son gecenin ayrýlýðýna sýzlanýr
çýrpýnýr yüreðim terk-i diyarlarýn sessizliðine...


eylül’de içimi hüzünler kaplar yoksan eðer
gönlüme vuran ayazlarýn kýþlarý yaþatýr
kar taneleri zamansýz düþer gönlüme
üþürüm ürperti sinmiþ ay’sýz gecelerde
anladým ki; yokluðun derbeder edermiþ beni
sustum, göçmesini beklerken son/baharýn!


öylesine yalnýzým ki, görmelisin bedbinliðimi
bitap düþmüþüm sensizliðin kahýrlarýnda
tüm yaðmurlar hicranlarýma inceden yaðsa
dolaþabilsem çivisi çýkmýþ sokaklarda
serserice avazým çýktýðýnca haykýrsam seni
sevdasý çalýnmýþ akþamlarýma ay gibi doðsan!..


Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: