Tenin donup titreyip te ruhun senden uzarken; Öyle yoðun duygu ki aman desen kaçamazsýn. Nrunû senden irkilip te yerden göðe uçarken; Yaman yorgun olursun, bundan fazla olamazsýn.
Þüphe dolup ürperirken, belki son kez bakarken! Aklýn durur iþlemez, hiçbir yere varamazsýn. Bir el ve su bekler iken, “medet ya Râbb” umarken; Çoktan gelir almaya seni ondan çalamazsýn.
Caný siper eyleyip te inat edip yaþarken; Son bir nefes çekince asla geri alamazsýn. Hem ten hem rûh terleyip te deniz gibi taþarken; El kol açýp yalvarýp ey can bundan kaçamazsýn!
17.09.2003 20:00:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
helimergin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.