manolyalar çiçek dökerken
redfer

manolyalar çiçek dökerken

zembere�i kopmu� gergef bir zaman �imdi
hayal mayal sokaklar
mevsim sonbahar

her dem ya�malan�r�m
beyaz bir sanc� kar��r
bir isyan y�r�r damarlar�ma
g�lgen belirir puslu aynalarda
derin sukutlara �a�r�l�r�m
uzun bir yolculu�un son seferine
geceye kanat vurur g�vercinler�

dipsiz ve tarifsiz h�z�n oturur y�re�ime
gamdan bir derya olur dokundu�um
bana dokunan her ne varsa�

*

�zerime kasvetli ak�am gibi iner senin yoklu�un
sessizce senden kalan g�zlerinden
kana kana i�erim seni
titrek dudaklar�ndan d�k�l�r son �ark�
kald�r�mlar� yalayan r�zgar gibi
dokunurum u�u�an sa�lar�na

ka� sitem g�nderirim ya�mur mevsimine
avu�lar�mda saklad��m resminin g�lgesine

*

namutenahi duygular�n son soka��nda
en son g�zergah�nda seni kaybettikten sonra
viran bir yaln�zl�k �imdi bast��n her yer
bir uzak �ehrin metruk bir istasyonunda
s�ms�cak �zlemin ��l��d�r ya�an...

son treni ka��rm�� yolcu gibiyim
ya�murun sesine vermi�im kendimi
ate�e d��p kavrulan pervaneyim
karanl��n kollar�nda yeniden uyumak i�in

yan�p yak�l�r�m
yan�p kavrulurum
senin a�k dergah�nda
seninle d�ner
seninle yok olurum

*

manolyalar �i�ek d�kerken
ya�mur da senin gibi ak�p gidiyor
g��p gitti�inden beri bat�p gidiyor g�ne�
savrulup sa�a sola u�u�uyor her �ey
a�kla nefretin birbirine kar��t�� gibi

bir daha d�nmemecesine s�rg�n edilmi�
sensiz ge�en upuzun sonbahar gecelerini
anlatabilmek ne m�mk�n
seni k�sa bir �iire s��d�rabilmek�

sen gidince
y�ld�zlar d�k�l�r g�kten her g�z gecesinde
bir anka ku�unun y�re�inde ��rp�n�r ya�murun sesi
sessiz ya�ar�m seni en g�zel suretinde�

�ehrin g�kleri f�s�ldar s�rlar�n�
bir bardak �ay�n i�inde erir �ryan bir hasretlik�
zaman� eriten iksir i�inde
senin �zlemini �ekerim i�ime yudum yudum

��l�klar ayaklan�r
d�k�l�r i�li bir a��t
d�k�l�r avu�lara g�zya�lar�

*

alt�n sar�s� sa�lar�nda toplan�rd� y�ld�zlar
parmaklar�m tutu�urdu dokununca sar�s�na
y�re�ime de�erdi en deli�men duygular
seni yeniden bulman�n sarho�lu�uyla kendimden ge�erdim
sonbahar ak�amlar�nda ya�an�rd�
masallar�n en g�zeli

ayr�l�k alevinde k�zart�lm�� mil �ekilirdi g�zlerime
i�imde d�rt nala ko�ard� �zlemin
Tanr� hediyesi z�hre y�ld�z�
yolunu yitirmi� hislerime yol olurdu.

seni nak�ederdim kalbimin duvarlar�na
b�t�n ta�lara kaz�rd�m senin ismini
an�tla��rd� onca y�l�n yorgunlu�u

u�up giderdi g��men ku�lar� kanatlar�nda hat�ralar
ben seni arard�m dar sokaklarda
sa�nak ya�mura yakalan�rd�k g��n alt�nda
k��k bir k�z �ocu�unun sa�lar�na tak�lm��
�i�ek olurdun�

h�z�nler solarm�� eyl�l ak�amlar�nda
g�zlerde kal�rm�� asude ya�murlar
bir ya�mur damlas� gibi usulca ak�p gidermi�...

manolyalar �i�ek d�kerken
bozulurmu� b�y�
kaybolurmu� efsun ...

*

redfer

Sosyal Medyada Paylaşın:

redfer Şiirleri

En Çok Okunan Şiirleri

bir dicle ve fırat hikayesi elifin saçları örgülü ağla zeynabim çok hastayım...çok ÖLÜMÜ KORKUTANLAR kabristan olası bir düş yaşamı değil bu zeynep EY GÖKTEKİ HİLAL mavi kelebekler siz hiç elif gördünüz mü ?

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

manolyalar çiçek dökerken