Yabancýsý olduðum bir kasabada yürüyorum bir baþýma Bakýþlar yabancý, bakýþlar dövercesine, sövercesine yansýyor ruhuma Issýz bir bank’a atýyorum kendimi o vakit býraksam sanki yýðýlýverecek olduðu yere Usul usul esiyor rüzgar kuþatýyor yanan kalbimi serinletmek istercesine Kaybolmanýn, hiç’leþmenin kimsesizliðin en üst mertebesine çýkýyorum o anda Sonrasýnda uzaktan uzaða ürkek bakýþlarla beni süzüyor sokaðýn baþýboþ köpeði Kim bu böyle dercesine Elimi uzatýyorum ona yaklaþmakla kaçmak arasýnda bir yerlerde o’da Çokmu kötülük gördün diyorum insanlardan yana ona Sorsam bendekide ayný sayýlýr ya bir bakýma Harekete geçmek istiyor ýsrarla boðazým düðüm düðüm bir halde aðlatacak ya beni Bir yere kadar tutuyorum kendimi gözlükle gözyaþlarýmý kamufle etmenin derdindeyim bir yandanda Seyre dalýyorum aðaçlarý, yolcularý her bir ayrý dünyayý Onca kalabalýk arasýnda kalan yüreðimdeki yalnýzlýðýn sancýsýný taþýyorum þimdi
Edibe Toðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edibe Toğaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.