Mutsuz sonlarý Hep masallarda sanýrdýk deðil mi Seviþerek ayrýlan olmaz mýymýþ Ay girmiþ kara bulutlar ardýna Yoksa ben miyim Kara bulutlar ardýnda Yaðmurlarýn yýkayabildiði Yalnýz , aralýklý Sokak lambalarý Çatý katýndan süzülen Bir demlik hasret Bir zühre ... Cýrcýr böcekleriyle Horozlarýn þafaðý Mevsim Huzursuzluk ... Dumaný sönmemiþ Bir ayrýlýk türküsü Su þakýrtýsýyla ... Ay ýþýk açýyor Beþ bir yandan Güneþ kara bulutlarla Raks aleminde Kararmýþ ... Üfluyorum Dumanýný yel alýyor Bu sigaranýn en aðýrý da Bu vakitte para etmiyor Gece vakti karanlýk Ben zifire bulanmýþým Ayak aralarýma kumlar dolmuþ mermerden Daðlarda bir ýþýk var çaðýrýyor Gitsem yine aydýnlýk olacak Güneþ doðacak belki Oralarda bir vakit eyleþsem Geceyi beklesem Yine zifir olsa ellerim Yine aydýnlýðý arasam Yaðmur yaðar mý dersin Islatsa dudaklarýmý Susamýþlýðýma Yetmiyor ... Alsam baþýmý Dedemin armut topladýðý o tarlaya gitsem Oralar da özlemiþtir beni Çocuk mezarlarýnda Sabah etsem Gerçi korkarým ölenden Ölümün kendisi deðil de neden korkutur ölen Son görüþ Bin vefa edemediðim de hayli insan var Bir vakitler ...
Yada bir sabah sana gelsem yine Biraz kavruk armut kokularýyla biraz maðrur biraz sen’ce Sence ne yapmalý Gecenin bu vaktinde
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özkan Gündoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.