Asıl Güzellik

Beni meftun eyleyen bakýþlarý deðildir,
Ak teninde benlerden nakýþlarý deðildir.
Kumral sarý tellerin hayraný olsam bile,
Sevdaya duçar kýlan o saçlarý deðildir.
Þiirlerde yazsam da, hepsi birer metafor,
Hecelerden kurulmuþ, kullanýþlý bir dekor!
Kahverengi gözleri ýþýyan güneþse de,
Hele ki mah cemali, gökte aya eþse de,
Elbette bu güzeli, göz görür beðenir de,
Âþýk mý olur gönül, gül ile benzeþse de?
Sorsanýza bir kere, baðrý yanýk bülbüle,
Onca çiçek dururken, niçin vuruldu güle?
Çaðlayan pýnar gibi, tatlý dili varsa da,
Ab-ý hayat misali muhabbeti sarsa da,
Cemreler düþer miydi, üþüyen yüreðime,
Sýmsýcak gülüþüyle hülyalara karsa da?
Mecnun ne görmüþtü ki, Leyla dedi de durdu,
Hangi serap uðruna, kendini çöle vurdu?
Sanmayýn ki güzellik, bunlarýn cem halidir,
Kerem’i yakan ateþ, Aslý’nýn cemalidir!
Hepsi gelip geçici, asýl deðil talidir,
Ruh güzelliði var ya, tüm bunlardan alidir,
Güzellik dediðimiz, endam mýdýr, naz mýdýr?
Sevda denilen duygu, geçici bir haz mýdýr?
Gayet denge içinde, hem tevazu hem vakar,
Kadir kýymet bilmekte fazlasýyla vefakâr,
Tertemiz fýtratýyla ne kadar uysalsa da,
Zulüm ve haksýzlýklar karþýsýnda isyankâr.
Ýþte böyle bir güzel beni meftun eyledi,
Aklýmý baþtan aldý, sanki efsun eyledi.

Sosyal Medyada Paylaşın: