Deme Öyle
Deme öyle
boþ ver gitsin
yaðdýkça yaðmur arýndýrýyor kirlerimizden bizi
içimizde nefretin tortusu
günahsýzýz desek de
bulanmýþýz günahlarýn en büyüðüne
þimdi açýp ellerimizi sema ya
yalvarsak da
tövbelere gelsek de sorgulamýyoruz hiç kendimizi
yarýn çok yakýn diyoruz
oysa
ne kadar uzak olduðunun farkýnda bile deðiliz
konuþtukça yoruyoruz benliðimizi
avutuyoruz
düþlerimizde olmayacak hayallerimizi
biz bize
yaþarken düþmanýz
yan yana koyun koyuna dursak da
fersah fersah uzaðýz bakarken bile gözlerimize
farkýnda mýsýn bilmem
karþý karþýya beklerken utancýmýzdan terliyor ellerimiz
aceleciyiz
kaçmak için kendimizden
hani þuradan geliverse de bir araç gitsek diyoruz
gitsek
bir daha karþýlaþmasak
ama nereye kadar
yakýn dediðimiz ölüm çok yakýn çok ama çok uzak
yarým kalmýþ þiirlerin
söylenemeyen þarkýlarýn son cümlesiyiz belki
tamamlanmasý imkansýz bulmaca misali
atmýþýz labirentlere bedenimizi
dolaþýyoruz cadde cadde sokak sokak
yitiðiz
sahipken bile merhametin sevginin en büyüðüne
benciliz
düþünüyoruz
lakin uzatamýyoruz bir birimize ellerimizi
yaratýlýþ fýtratýmýz temizken bozmuþ dimaðýmýz bizi
hani haykýrsak da karanlýðýn en koyu anlarýna
sevemiyoruz yine
deme
deme öyle boþ ver gitsin
bak yine yaðýyor yaðmur
temizler az sonra yine kirlerimizden bizi
Nurettin Aksoylu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin AKSOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.