Tövbe deyip yine ayný küfre giyiniyorum, Öyle kendime bulanýk, Öyle sana bulanmýþ yaþýyorum iþte. Kendimi hatýrlamak için çok yorgunum…
Kirlendi dünya, gülüþlerin’le yaþamaya tutunuyorum Ne olur yokluðunla kapýma dayanma. Bir hasretlik caným var, Vurup vurup saðýr etme kendini bana.
Mavi gözlerinde dolanan küçük bir balýkçý teknesiyim ben, Avcý deðilim,pusatsýz bir yolcuyum Tüm kalabalýklardan kaçýp sana sýðýnýrken Korkuyorum,bir mülteci gibi içinde kaybolup gitmekten.
Buna yaþamak deme, Ellerim bir defa olsun dokunmadý yüzüne , Yüzüm bir defa olsun deðmedi saçlarýna. Sen bana sýnýr çizdikçe, Ýhtilaller doðuyor meczup yüreðimde. Ben de bir insaným nasýl direneyim koca bir yüreðe.
Güneþsiz sabahlarla dolundum þimdilerde, Siyah bir örtü gibi kapattýn tüm renklerimi. Uçurtma uçurmaya giden bir çocuðun sevinci yok artýk bende, Bir ölünün son bakýþýyým, Beni anla lütfen Beni anla Beni yarýna býrakma. Yar’ýn’sýzým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Suat Bilgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.