BEN SEN GİTMEDEN ÖLDÜM

BEN SEN GÝTMEDEN ÖLDÜM

Ben sen gitmeden öldüm
Gökler aðladý yeryüzüne
Ekilen umutlara can verdi
Ben mutlulukla güldüm
Bir melek nur tuttu yüzüme
Iþýk oldu gözlerim
Yeryüzü canlandý bedenimde
Herkeste esrarlý bir telaþ
Yýldýzlar ödünç aldýlar gözlerimi
Hayat oldu kalplere sözlerim

Arzularýn esiri olmuþ
Masum yürekler
Zamaný durdurmaða çalýþýyorlar
Boþlukta yankýlanýyor aciz sesleri
Ýzbe koridorlarda
Siyah beyaz resimler aðlýyor
Oksitlenmiþ gümüþ çerçevelerinde
Terk edilmiþliklerine
Gözyaþlarýný verip karþýlýðýnda
Hüzün satýn alýyorlar
Akide þekeri, lokum, bisküvi ve çukulata yerine
Bakkaldan çocuklar çýðlýk çýðlýða

Saksýlara toprak
Topraklara fesleðen ektim
Gecelere acýlarý
Fesleðenleri bulutlar suladý
Acýlarý gözyaþlarým

Sular üþüdü rüzgârda
Güneþin sahilinde ýsýndýlar
Yalnýzlýðý ektim topraða
Toprak çatladý üzüntüden
Yokluk yeþerdi gönlümdeki bahara

Rüzgâr konuþtu yapraklarla
Aðaçlar sükût etti
Geceler hapishane oldu
Karanlýklar tek kiþilik hücre
Müebbete mahkûm sevgi içinde

Dünya çok bozulmuþ
Güvercinleri de vurmuþlar
Zeytin dalý ölmüþ
Zeytin gözler topraða dökülmüþ
Vefasýz insanlarla beraber
Kimseyle dostluk kurmamýþ zaman
Yalnýz devam etmiþ tarihteki yerine
Ýnsanlar yorulmuþ
Birlikte bu yolculuktan
Aþk þarabý içmekten
Sevgiler sarhoþ
Aný yaþamaksa çok hoþ
Gördün mü dün geçti efsane oldu iþte?
Umutlar hep yarýna kaldý
Sonsuzluða doðru bu gidiþte?

09-02-2012
Þair, Burhan AKSU

Sosyal Medyada Paylaşın: