Bir kavganýn ortasýnda soluk soluða... Kan ter içinde yapayalnýz... Bir ucunda sen, öbür ucunda diðer sen... Beynin uðulduyor, her hücreden ayrý bir ses yükseliyor kafanýn içinden...
"Keþke" diyorsun... Lügatýndan silmiþtin güya, bir daha "keþke" yoktu.. Ama mecbur býrakýyor hayat ve kendi etrafýnda dönüp duruyorsun...
Aslýnda piþman olacaðýn bir þey görünmüyor, biraz kendinden uzaklaþýp dýþardan izleyince de hatasýz olduðunu görüyorsun ama kendi içinde hesabý bitiremiyosun...
Hayat denen þey oynuyor seninle.. Ýnsanlar hep sahte... Ve ikilemde býrakýyor.. Ýkiye bölüyor... Bir yanýn þen þakrak, öteki mutsuz þüphecinin teki...
Özlüyorsun... Tekrar dönsen o günlere yapar mýydýn yaný hatalarý? Geçer miydin o yollardan? Ýzin verir miydin bu denli canýnýn yanmasýna? Katlanýr mýydýn sýrf o aptallýklarýn sayesinde tanýdýðýn sevdiklerinin hatrýna?
Filiz Bahcývan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Filiz elbi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.