“Ey iman edenler! Kendinizi ve ailenizi, yakýtý insanlar ve taþlar olan ateþten koruyun.” (Tahrim: 6)
O gün geldiðinde can çekiþirken bedenler
Üzerlerinden geçip gideceðim, affým yok
Geberecek nefsine, þevkle secde edenler
En acý hakikati, söylüyorum, gafým yok
Maskeleriniz düþer, görünce alevleri
Ýçiniz þerre sahne, deriler de perdesi
Ýnan secde ederken göreceðiz devleri
Alevlerdir alevler zalimlerin bürdesi
Ben çok sýkýldým artýk maskeli Ýblislerden
Oynamayýn boþuna, tiyatrodan haz etmem
Tiksiniyorum, role, bürünmüþ nefislerden
Kahhar, hepsini helak etsin, itiraz etmem
Var her þeyin mutlaka bir hikmet-i sebebi
O gün ilahî af yok, acýmak dersen hiç yok
Öyle yanar »r u h«, nasýl kýzarýrsa leblebi
Herkes tadacak bunu, istisna ve hariç yok
Hele, kendini zeki, sanan ahmaklar var ya
Onlar tam bir riyakar, özü, sözü çakýþmaz
Madem adalet, sevgi ve dürüstlük angarya
Kim demiþ azap etmek Allah’ýma yakýþmaz
Hadi beni aldattýn, Allah’a da mý kelek?
Hep enayi yurduna, koyuyorsnuz, haþa
Cehennem, insanlarý eleyen en son elek
Yanmasý için gerek vardýr, insana, taþa
Ýnsanlarýn derisi þeffaftýr her gözüme
Kurtlar misali kýmýl kýmýldýr yalanlarý
Bir tiksinti mimiði yapýþýr pak yüzüme
Sevmem, aðýz içinde kývrýlan yýlanlarý
S /ÂYE 26 TEMMUZ 2018 / ESKÝÞEHÝR
Bürde: Hýrka
Angarya: yük