cüsseli bir yokluða yürüyor ayaklarým yüzümden damlayan yorgunluk kalp cebim sökük üstelik düþürdüðüm petunyalar öksüz ve bensiz hangimiz diri muamma ikimiz de düþseliz kim anlar dile gelse petunyalar kim yutabilir ýlýk nefesi koklayabilir hece hece yazdýrabilir pembemsi
ki kalem ketum yaralar unutkan his o cihetle kanýyor bu yaz vecitte gövdelerimiz
BQ
Sosyal Medyada Paylaşın:
BaraQuda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.