“Ben bu prangalara zaten alýþýðým Bir al yanaklý yarime, bir de güzelim memleketime aþýðým”
Bu gün yüreðim burkuldu. Aksak aksak yazacaðým. Ne yazacaðýmý dahi bilmeden.
Ýyi - kötü de anlamýný yitirmiþ bende. Sayfalar kilitlenmiþ defterimde. Gözlerim de dost prangasý…
Artýk yýldýzlar da kalmamýþ bu sabah. Ancak gönlüm ferah. Bir turna bulsam ya da esen deli yel, Göndereceðim kardeþlik duygularýmý, Çöz diyeceðim, Çöz artýk þu paslý prangalarý.
Kim bilir pranga dedim diye, Ahmet Arif’te alýnýr. Ya da memleket’e Nazým. Oysa bize “küsmek” deðil, Sevgi ve barýþ lazým, Barýþ lazým…
Ben incinsem de incitmem. Öðretim öyle. Ancak incitmemek için çok incelmiþsem, Ve koptuysa inceldiði yerden, Varsýn kopsun.
Bir daha burkulsun yüreðim. Ve gözlerimde paslý prangalar asýlý dursun, Beklerim öylece sabahlara dek …
Bilirim kýrmanýn- kýrýlmanýn sonuçlarýný dostlar. Ancak bilmeden kýrmýþsam, Alabilmem gerekir ip uçlarýný. Çözmek için ilmek ilmek. Yoksa prangalar nasýl çözülecek…
Arif hocam sen kusura bakma. Nerde bizde o yürek, Nasýl ulaþabiliriz ki hasretinden eskittiðin prangana. Baþka kelime bulamadým iþte, Anlarsýn ya!..
Kelime haznem kýt da biraz, Sen þairsin, hoþ görürsün yaratýlaný. Bana da nasipmiþ meðer, Prangalý bu aný…
Toprak ve Kar’dan- C.EROÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemal eroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.