Benim þöyle bir aþk hayalim vardý Leyla
Hakikat olsun diye gönül yalvardý Leyla
Ýstedim ki sevdikçe gözünde yüceleyim
Her yerde hislerimi, tek sana heceleyim
Yâr, ruhumu okþasýn, kelam-ý kibar ile
Ben de teþbih edeyim güzelliðini güle
Yanayým yanmasýna da görmez ateþimi
Hissetmiyor ki zaten, kalpteki titreþimi
Aðlamak bir þey deðil, yeter ki silen olsun
Ölmek kolay, yeter ki kabrine gelen olsun
Çöllere de düþerdik dârý de göðüslerdik
Leyla’nýn gölgesini, güller ile süslerdik
Ama olmadý iþte, çünkü Leyla yalanmýþ
Mecnun bir hayal ile sadece oyalanmýþ
Gidiyorum yoluma, gidiyorum özüme
Bir daha inmeyecek aþk perdesi gözüme
Gönülde bir Leyla var, baþka aramýyorum
Ecel vaktim dolmadan, yâre varamýyorum
Etme eyleme demem, her cevrine razýyým
O benim ozanýmdýr, ben de onun sazýyým
Mýzrabýdýr hasreti, vurur gönül telime
Týnlarým geceleri, ne uygunsa halime
Tertemiz bir aþktýr, aþk, aslýnda âb-ý hayat
O yoksa istersen kuþ tüyünden yatakta yat
Yer kýraçsa eksen de yeþermez gonca güller
Ötmez, âþýk deðilse, gün boyunca bülbüller
Dedim ki bu son demde gireyim bir gülzara
Bir bülbül gibi »aþktan« düþeyim âh u zâra
Öttük de þeyda þeyda neye yaradý neye
Neye yaradý kalem, dönüverdi de neye
Yanýp durdum aþkýndan, su dökeyim dedi mi?
Sevdama boyun büküp, diz çökeyim dedi mi?
Aksine güldü bana, her þeyden haberim var
Açýlmýþ kalp gözüme engel deðildir duvar
Duyarým bir çekirdek yer altýnda çatlasa
Hemen iþitirim ben bir tomurcuk patlasý
Uðraþma hiç özümü aklýnla çözemezsin
Sýr bahçelerimde tek baþýna gezemezsin
Ruhumun kulaklarý, saðýr deðildir, sus, sus
Bu hal sadece bana ve son ak ruha mahsus
S / Â YE 25 TEMMUZ 2018 / ESKÝÞEHÝR