Üşümemeliyim

Bir garip Orhan Veli esti denizin poyraz köþesinden
Aðýr aðýr çýkýyorken merdivenlerden üþümemeliyim
Kuytu köþeler neden küf kokar?
Neden çapraz sorguya alýnýr ruhum...
Ýstemiyorum artýk Ýstanbul seni,
Býrak yakamý býrak göçeyim...

Pembe panjurlu hayalleri kuran nesil yok
Hele bende hercai mecal hiç yok...
Kýrgýn deðilim,kýzgýn hiç deðilim
Çamlýca çamlarýna...

Tahta masanýn aksak ayaklý taburelerine
Oturanlar geldi aklýma
Nice tavþan kaný çaylar içildi
Aþk tadýnda,ihanete inat...üþümemeliyim

Divit uçlu mektuplarda kaldý masumiyet
Gül kurusu duygular dar aðacýnda
En mahrem sýrlar melek oldu uçtular
Ebreheler,Ebucehiller def çalmada
Asrýn çirkef yüzü boyalý...üþümemeliyim

Ah edepsiz edipler!
Ah namussuz namlýlar!
Sahip çýkamadýk çocuklarýmýza...
Her gün biraz daha gayyada
Her gün biraz daha cehennem...
Üþümemeliyim.






Sosyal Medyada Paylaşın: